نيرواناي عزيز ما

بر من گذشتی اسب تازان ۹۳، اما ردپایت را در دو قدمی چشانم تا همیشه ماندگار کردی, بر سنگ مزار پدرم و صفحه ی شناسنامه ی پسرم. نمی گویم نکویی یا نکوهیده, تنها خواستم که بدانی در خاطرم تا ابد محترم خواهی ماند, عزیز میدارمت چرا که میعادگاه بدرود و درود عزیزترینهای زندگیم هستی.

بهار بهار چه اسم آشنایی, صدات میاد اما خودت کجایی؟ وا بکنیم پنجره ها رو یا نه!؟ تازه کنیم خاطره ها رو یا نه؟ عاشق این شعر جناب بهمنی هستم و امروز که با زمزمه ی این شعر و سفیدی برف عجین شد. ...